Vrouwen voor elkaar

In deze tijd van lock downs, demonstraties, het niet samen op willen lossen van problemen maar het beter weten dan de ander, oplaaiend racisme en antiracisme, protestacties die deels uitmonden in vernielingen of kort gezegd: in een tijd waarbij de lontjes steeds korter worden, ben ik in gedachten teruggekeerd naar een fotoproject uit 2019, waarbij het Boekenweekthema het uitgangspunt was. Maar waar uiteindelijk het Moederdag idee ook een plekje kreeg.
Ik heb een fotoserie gemaakt van moeders met hun zonen, later aangevuld met moeders en hun dochters.
Al deze moeders waren lid van de Stichting Vrouwen voor Elkaar: een leuke internationale groep vrouwen in Deventer, die wekelijks bij elkaar komen en allerlei activiteiten organiseren.

Een paar kernwaarden van deze groep:

• De groep de staat open voor allerlei culturen
• We behandelen elkaar met respect
• We zijn dankbaar voor de fijne sfeer in de groep
• We willen graag van elkaar leren
• We besteden veel aandacht aan elkaars cultuur
• We hebben heel veel vertrouwen in elkaar
• Als één van de vrouwen ziek is of problemen heeft, kunnen we er goed over praten met elkaar
• We helpen elkaar zoveel mogelijk
• We staan ook open voor allerlei fijne contacten met mensen (ook mannen) of organisaties buiten onze groep
• En tijdens onze bijeenkomsten is de voertaal Nederlands.

Ik was zeer vereerd dat deze groep ook openstond voor contacten met mij. Dat ik (met camera) bij alle gezinnen welkom was en me daar helemaal thuis kon voelen. Met de getoonde fotoserie heb ik geprobeerd tot uitdrukking te brengen hoe de band tussen deze moeders en hun kinderen is.
Ik wil hier ook mee laten zien dat racisme niet overtal de boventoon voert en zelfs helemaal afwezig is. Ik geloof ook dat we met respect en een luisterend oor voor elkaar verder komen dan met protestacties, vernielingen en haat.

Bij de expositie “Vrouwen voor Elkaar”.
Met Nuran Florissen van de Stichting “Vrouwen voor Elkaar” maakte in 2019 een fotoserie waarbij de moeder centraal stond.

Ik fotografeerde een aantal moeders met hun zonnen en dochters. Soms ook met meerdere familieleden. De meest moeders waren lid van bovenvermelde stichting. Veel van deze vrouwen zijn oorspronkelijk niet van Nederlandse afkomst. Mijn doel was om met eenvoudige portretten de familieband duidelijk naar voren te laten komen.
De geportretteerde personen hadden veel inspraak bij het maken van de foto’s: “Hoe wilden zij de familieband laten zien”.
Op één uitzondering na zijn alle foto’s bij de moeders thuis gemaakt.

De fotoserie was in de maanden mei, juni en juli 2019 te bezichtigen in woon- en zorgcentrum Humanitas te Deventer. Saniye Unal maakte tijdens de opening van deze expositie bijgevoegd filmpje. En zoals altijd was het ook toen bij deze groep een heel gezellig gebeuren.