“Gouden tijden, Zwarte bladzijden”. 

Voor de negende maal op rij heb ik, samen met een aantal andere DFK-fotografen, geprobeerd dit thema een gezicht te geven d.m.v. een serie foto’s. Hierbij gingen mijn gedachten gelijk uit naar het Nederlandse koloniale verleden.
Maar hoe breng je zoiets in beeld. Na enkele mislukte pogingen kwam ik op het idee om personen die hier direct of indirect mee te maken hebben gehad of nog te maken hebben te fotograferen en te interviewen. Daarbij concentreerde ik mij op het voormalige Nederlandsch Oost-Indië, de huidige Republika Indonesia.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, te meer daar ik een amateur fotograaf ben en helemaal geen interviewer.
Een echt probleem, waar ik niet bij stil had gestaan, was het vinden van de juiste personen. Niet iedereen wil praten over haar of zijn emotioneel beladen verleden of heden. En al helemaal niet als het resultaat openbaar tentoongesteld zal gaan worden in de vorm van verhaal en portret.
Sommige contacten kon ik rechtstreeks leggen. Bij de meesten ging dat echter via kennissen, familie of vrienden. Zo lukte het om twintig portretten van personen, echtparen en zelfs een hele familie te maken en daarbij hun verhalen te noteren. Natuurlijk waren het allemaal Nederlanders, maar velen waren niet in Nederland geboren of behoorden tot andere etnische en culturele groeperingen. Ik noem: Molukker, Indo, Papoea, Hollander, ex-KNIL, ex-marinier, Javaan, Christen, Moslim, eerste, tweede en derde generatie. Zo ontstond er een veelkleurige terug- en vooruit blik. Verdriet, angst, blijdschap, wanhoop en hoop, zij allen passeerden de revue.

Hoe ging ik te werk:
De foto´s werden op locaties gemaakt die de geportretteerden zelf aangaven en die pasten bij hun verhalen.
Dan de verhalen. Diverse hiervan zijn gemaakt door de deelnemers zelf. Die kreeg ik per mail binnen en hoefde ze alleen maar op maat te maken voor dit boek en voor de expositie. De andere teksten komen uit de interviews die ik opnam op een voicerecordertje en waarvan ik thuis de meest geschikte teksten bijna letterlijk uittypte. Het zijn dus geen gelikte verhalen of foto´s. Mijns inziens heeft de serie hierdoor aan kracht gewonnen.
Waar ik ook kwam, ik werd overal met veel warmte (soms ook letterlijk) ontvangen. Het was hartverwarmend.

Download hier het boek "Gouden tijden, Zwarte bladzijden"